Αραβικές Νύχτες και φαρμακοβιομηχανίες

Αραβικές Νύχτες
Συγγραφέας: Ιωάννης Α. Γιαννακάκης και Ιωάννης Π. Α. Ιωαννίδης
Το παρακάτω άρθρο των ιατρών Ιωάννη Α. Γιαννακάκη (Τμήμα Υγιεινής και Επιδημιολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και Ιωάννη Π. Α. Ιωαννίδη (Τμήμα Κλινικών δοκιμών και βασισμένης σε ενδείξεις Ιατρικής, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) δημοσιεύτηκε στο –πολύ έγκυρο– ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (23 Δεκεμβρίου 2000, τόμος 321, σελ. 1563-1564).
Χίλιες και μία ιστορίες για το πως οι φαρμακοβιομηχανίες «φροντίζουν» τις υλικές ανάγκες των γιατρών: μελέτη
Σκοπός: Να περιγραφεί πώς οι φαρμακευτικές εταιρείες επιλαμβάνονται των υλικών αναγκών των γιατρών.
Σχεδιασμός: Αναφορά εμπειριών.
Τοποθεσία: Χώροι που ουδεμία σχέση έχουν με την Ιατρική, κάπου στην αραβική χερσόνησο.
Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.
Παρεμβάσεις: Προώθηση της φαρμακευτικής εταιρείας.
Μετρήσεις κυρίων αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ένα ταξίδι, απόλαυση, διασκέδαση και δώρα. Τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν οι μετοχές συγκεκριμένων εταιρειών.
Πειραματικά αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, τονίζοντας έτσι την ποικιλία των μέσων που χρησιμοποιεί η φαρμακοβιομηχανία για να καταπνίξει, να αποστρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, διακόσιοι γιατροί ντύθηκαν με λευκές κελεμπίες. ένας γιατρός Προληπτικής Ιατρικής έκανε χρήση ρήσεων του Ιπποκράτη για να δικαιολογήσει το κάπνισμα. ένας γιατρός προχωρημένης ηλικίας έγινε ποιητής. ένας γιατρός που πάσχιζε να κατανοήσει τις μεθόδους ενός επιστημονικού πόστερ αναρωτήθηκε μήπως θα ήταν προτιμότερο να είναι στην παραλία και να λιάζεται. και δύο γυναίκες γιατροί απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις στις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά πιθανολογείται πως θα είναι άκρως θετικές.
Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, γιορτάστε – και στηρίξτε τις πωλήσεις.
Εισαγωγή
Μια ζεστή νύχτα, κατά τα τέλη Μαΐου, ο ουρανός γεμάτος αστέρια. Επιπλέω μέσα στη Νεκρά Θάλασσα. Δεν χρειάζεται να κουνήσω τα χέρια ή τα πόδια μου, δεν χρειάζεται να κολυμπήσω – μονάχα να χαλαρώνω. Η άνωση του νερού είναι το μόνο που χρειάζεται. Είναι λες και αιωρούμαι στο διάστημα σε απουσία βαρύτητας. Είναι όμορφα. Νιώθω ικανοποίηση.
Μπορεί άραγε αυτή η εμπειρία να σχετίζεται με το πώς εξασκώ την Ιατρική; Μπορεί στ’ αλήθεια να επηρεάσει και να τροποποιήσει το πώς κάνω τις διαγνώσεις και τις θεραπείες στο ιατρείο μου; Απλά διαβάστε παρακάτω.
Αναφορά
Δεν έχω βρεθεί καθόλου μόνος τις τελευταίες δύο μέρες. Μένω σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο μαζί με άλλους 200 γιατρούς από την Ελλάδα. Όταν φτάσαμε, βρήκαμε λουλούδια, αβοκάντο, ανανάδες και λευκές κελεμπίες να μας περιμένουν στα δωμάτιά μας. Από τότε είμαστε ντυμένοι στα λευκά – όχι με ιατρικές ποδιές, αν κάτι τέτοιο καταλάβατε, αλλά με παραδοσιακές αραβικές κελεμπίες, με φαρδιά μανίκια, και με αραβικά μαντήλια στο κεφάλι. Οι γυναίκες φοράνε μεταξωτά φορέματα με κεντήματα.
Βγαίνω από τη θάλασσα για να κάνω ένα ντους. Το αλάτι μού καίει τις αισθήσεις. Ώρα για φαγητό. Υπάρχουν σκηνές στην παραλία. Μέσα στις σκηνές, χαμηλά τραπέζια στέκουν φορτωμένα με πεντανόστιμες αραβικές λιχουδιές. Το κρασί ρέει άφθονο. Ξαπλώνουμε σε μαξιλάρες, όπως κάνουν οι Βεδουίνοι, και τρώμε. Διακόσιοι άνθρωποι τρώνε, πίνουν, αστειεύονται και διασκεδάζουν. Όταν το δείπνο τελειώνει, πολλοί από τους συναδέλφους μου καπνίζουν την παραδοσιακή οθωμανική πίπα, με τον καθαρό καπνό να καίει στον πάτο ενός μεγάλου γυάλινου μπουκαλιού. «Κάτω οι αντικαπνιστικές εκστρατείες! Η ζωή είναι μικρή, το είπε και ο Ιπποκράτης, απολαύστε την», αναφωνεί ένας συνάδελφός μας της Προληπτικής Ιατρικής, παθιασμένος καπνιστής, καθώς κουνάει στο χέρι το μαρκούτσι.
Εξωτική μουσική μάς περικυκλώνει, πρώτα απαλή, μετά δυνατότερη, πιο επιβλητική, χαρούμενη. Κανονικό beach party. Σχεδόν όλοι χορεύουν, τραγουδούν, πίνουν και χαίρονται. Αλλά, να που έρχεται η μεγάλη στιγμή. Μια πανέμορφη μικρή χανούμισσα εμφανίζεται, ένα 18χρονο κορίτσι, με το τέλειο ημίγυμνο κορμί της να αστράφτει ντυμένο με πετράδια και ημιδιαφανές μετάξι, τα μαύρα μακριά μαλλιά της να κουνιούνται πάνω στους ώμους της, καθώς χορεύει τον χορό της κοιλιάς, υπό τη συνοδεία τύμπανων και φλάουτων. Αληθινός πειρασμός.
Ποιος μπορεί ν’ αντισταθεί;
Σίγουρα όχι ο κακόμοιρος μεσήλιξ γιατρός που έχει ζήσει όλη τη ζωή του, σε μια μικρή βορειοελλαδίτικη πόλη, όπου βρέχει περισσότερο απ’ το Λονδίνο και έχει περισσότερη ομίχλη απ’ το Σαν Φραντσίσκο. Εργάζεται ατελείωτες ώρες – σκληρά και αγόγγυστα. Κρίνοντας από τον όγκο της πελατείας του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους και καλύτερα δικτυωμένους επαγγελματίες. Έχει να πάει κανονικές διακοπές χρόνια ολόκληρα. Όλοι τον θεωρούν λακωνικό, σοβαρό και αφοσιωμένο στη δουλειά του. Μα τώρα φαίνεται πως η μοίρα του στέκει μπροστά του, στη μορφή της μικρής χανούμισσας. Τον πλησιάζει λικνίζοντας το κορμί της. Αυτός αρχικά δεν μπορεί να κουνηθεί, τα μάτια του κοιτούν ορθάνοιχτα. Αυτή είναι ακόμα εκεί, τον περικυκλώνει με τα χέρια της χωρίς να τον αγγίζει. Αυτός λαχανιάζει, κι ύστερα, αργά, προσπαθεί να ακολουθήσει τον χορό της. Έχει χάσει το μυαλό του. Είναι τυλιγμένος από έκσταση. Έχει μεθύσει, χαμογελάει και είναι ευτυχισμένος. Με τα πολλά, πηδάει από τις μαξιλάρες του, αναφωνώντας σε μια έκρηξη συναισθημάτων που το κορίτσι αδυνατεί να καταλάβει αλλά όλοι εμείς μπορούμε: «Συνέχισε να χορεύεις ψυχή μου, συνέχισε να χορεύεις, βασίλισσά μου, και θα συνταγογραφώ όποιο φάρμακο θέλει η εταιρεία, συνέχισε να χορεύεις γοργόνα μου, όνειρό μου, κι εγώ θα γεμίσω όλα μου τα μπλοκάκια με συνταγές για ΧΧΧΧ, κούνα την αλαβάστρινη κοιλιά σου, συνέχισε να χορεύεις, χελιδονάκι μου…». Είμαστε μάρτυρες στη γέννηση ενός ποιητή, έστω και μεθυσμένου – άλλωστε ο θρύλος θέλει μεθυσμένους πολλούς από τους μεγάλους ποιητές της Ανατολής (και της Δύσης).
Παρεμπιπτόντως, το ΧΧΧΧ είναι το καινούργιο αντι-υπερτασικό φάρμακο που πρόσφατα λανσαρίστηκε από τους οικοδεσπότες μας. Ας ξεκαθαρίσω: Προφανώς, η εταιρεία έχει καλύψει όλα τα έξοδά μας. Ναι, συνοδευόμαστε από αντιπροσώπους της εταιρείας, τους ίδιους που επισκέπτονται εμένα και τους υπόλοιπους στα ιατρεία μας. Και μάλιστα, να ‘τοι, εφτά και δέκα μαξιλάρια μακριά μας, ο ένας από τους δυο τους χειροκροτεί το ποιητικό ξέσπασμα. Δεν έχουμε όμως ακούσει ούτε λέξη για το ΧΧΧΧ, ούτε για κανένα άλλο φάρμακο, κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Ούτε στο αεροπλάνο, ούτε στο ξενοδοχείο, ούτε κατά τις εκδρομές μας στην έρημο, πουθενά. Κουβέντα δεν έχει ειπωθεί σχετικά με φάρμακα, καμία ενημέρωση δεν έχει γίνει, καμία ιατρική διάλεξη. ο σκοπός ήταν μόνο να διασκεδάσουμε. Όταν ο ένας από τους αντιπροσώπους με προσέγγισε πριν ένα μήνα, το μήνυμα ήταν σαφές: «Επιθυμούμε να σας προσφέρουμε ένα πενθήμερο εξωτικό ταξίδι δωρεάν. Δεν θα έχει σχέση με ιατρική, μην ανησυχείτε, μόνο με διασκέδαση».
Η υπόσχεση τηρήθηκε. Δεν είναι το ίδιο όπως όταν εταιρείες πληρώνουν τα έξοδά σου για να παρακολουθήσεις κάποια επιστημονική συνάντηση.
Σχολιασμός
Όλοι εμείς οι γιατροί είμαστε εξοικειωμένοι με το «βαρύνον 27ο διεθνές συνέδριο ΥΥΥΥ», όπου «ΥΥΥΥ» κάποια εξαιρετικά σημαντική ιατρική υπο-ειδικότητα, και όπου αυτό θεωρείται το πιο σημαντικό συνέδριο στο είδος του. Οι εταιρείες στέλνουν στο συνέδριο εκατοντάδες συμμετέχοντες μαζί με τις οικογένειές τους (παιδιά, σκυλιά και οικογενειακά βάρη), με σκοπό να προαγάγουν την ιατρική ενημέρωσή τους. Πασχίζεις να βρεις τον χώρο με τα πόστερ, αλλά είναι συνήθως κρυμμένος σε μια γωνιά, πίσω από μια 10μετρη παγόδα που ανηγέρθη προς τιμήν των καινούργιων φαρμάκων που «επαναστατικοποιούν τις θεραπείες της ειδικότητάς σας», όπως γράφει και η καρτέλα που φοράς στο πέτο. Όταν τελικά καταφέρνεις να ξεθάψεις κάποιο πόστερ που σε ενδιαφέρει, δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς στην ανάγνωση των μεθόδων γιατί ένας ζωηρός διάλογος ξετυλίγεται πίσω απ’ την πλάτη σου: «Που πήγατε χτες το βράδυ;». «Στο καζίνο, διασκεδάσαμε πολύ, όλα τα πλήρωσε η εταιρεία. Ύστερα μας πήγαν και για χορό». «Εμείς πήγαμε στο δείπνο της εταιρείας στο παλιό κάστρο – ήταν βαρετά, αλλά το φαγητό ήταν ωραίο». «Χτες, όλη τη μέρα την πέρασα στη σάουνα. Κάναμε και μερικά καλά ψώνια. Βρήκα μια ωραία δερμάτινη τσάντα, αλλά δεν είχα αρκετά λεφτά μαζί μου για να την αγοράσω κι έτσι θα ξαναπάω σήμερα. Θέλετε να έρθετε;». «Δυστυχώς, περιμένω ένα φίλο για να με πάει στην παραλία. Μιλήστε όμως με τον αντιπρόσωπο της εταιρείας, πάω στοίχημα πως θα σας την αγοράσουν αυτοί». Ύστερα, κοιτάς γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι πως το μοναδικό άλλο άτομο εκεί είναι κάποιος που περιμένει αγωνιωδώς να τον πάνε στην παραλία. Όχι λοιπόν, δεν αναφέρομαι σε αυτό το είδος του συνεδρίου, όπου προωθούνται τα σύνορα της ιατρικής επιστήμης και εκπαίδευσης, και όπου ακόμα και τα καρπούζια στο γεύμα φέρουν σφραγίδα με το όνομα του «ισχυρότερου H1 αναστολέα στη Γη» ή όπου, ακόμα και όταν πηγαίνεις για ύπνο, βρίσκεις κάτω από το μαξιλάρι σου φυλλάδιο με τις ίδιες φράσεις – για να σου θυμίσουν πως «συγκριτικά με άλλα φάρμακα, δεν προκαλεί ζαλάδα και υπνηλία». Όχι, αυτή ήταν μια μεγαλόψυχη, απροκατάληπτη προσφορά προς τη σκληρά εργαζόμενη ιατρική κοινότητα. «Ένας απλός τρόπος να σας πούμε ευχαριστώ», όπως μου είχε εξηγήσει ο αντιπρόσωπος. Η εταιρεία και τα συμφέροντά της σίγησαν μπροστά στην απόλαυσή μας.
Για να πούμε την αλήθεια, το όνομα της εταιρείας το συναντήσαμε σε δυο διακριτικά σημεία. Για παράδειγμα, η εταιρεία είχε νοικιάσει ένα τραίνο για λογαριασμό μας και, καθώς επιβιβαζόμασταν, αντιληφθήκαμε πως ολόκληρο το τραίνο έφερε το όνομα της εταιρείας. Μας πληροφόρησαν μάλιστα πως το ίδιο τραίνο ταξίδευε και την εποχή του Λώρενς της Αραβίας, και πήγαινε μέχρι τη Μέκκα.
Το τοπίο ήταν γαλήνιο και μας ενέπνεε, η έρημος ήταν καταπληκτική. Και τότε είδαμε σκόνη πίσω απ’ τους λόφους. Δεν επρόκειτο για κάποια καταιγίδα. Δέκα Βεδουίνοι πολεμιστές έκαναν την εμφάνισή τους με τα τουφέκια στο χέρι. Κάποιοι από εμάς προχωρήσαμε προς την ανοιχτή πλευρά του τραίνου για να τους δούμε καλύτερα και να τραβήξουμε φωτογραφίες. Το τραίνο πήγαινε σχετικά αργά, και τα άλογά τους σύντομα βρέθηκαν να καλπάζουν δίπλα μας. «Σαν σε ταινία!» αναφώνησε μια γιατρός, τραβώντας ασταμάτητα φωτογραφίες.
Δεν είχε προλάβει να μιλήσει, και ο αρχηγός των Βεδουίνων πλησίασε, την άρπαξε απ’ τη μέση και, παρά τα ουρλιαχτά της, την έβαλε να καθίσει μπροστά του πάνω στο άλογο. Μια φίλη της απήχθη από έναν άλλο πολεμιστή, με μαύρη μακριά γενειάδα. Δεν ξέρω τι θα είχε κάνει ο Λώρενς της Αραβίας στη θέση μας, πάντως εμείς μείναμε να παρακολουθούμε την απαγωγή με δέος, προσπαθώντας να σκεφτούμε τι θα έκανε ο Ποπάι αν αυτό συνέβαινε στην Όλιβ. Κάποιοι από μας αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε τους Βεδουίνους καθώς απομακρύνονταν. Οι αντιπρόσωποι τότε μας εξήγησαν πως οι γυναίκες θα ήταν μια χαρά, και πως θα τις ξαναβλέπαμε στο ξενοδοχείο, εκτός κι αν στ’ αλήθεια ξετυλιγόταν κάποια ιστορία αγάπης στο μεταξύ.
Ευχαριστίες
Οι ιδέες για αυτή την ιστορία ανήκουν στις ανώνυμες ιδιοφυΐες που εργάζονται στα τμήματα προώθησης και διαφήμισης μιας ισχυρής φαρμακευτικής εταιρείας. Χωρίς τις γελοίες ιδέες τους, αυτό το γελοίο άρθρο δεν θα είχε γραφτεί ποτέ. Δεν θα αναφέρουμε το όνομα της εταιρείας –έτσι κι αλλιώς βρίσκεται παντού, αν και, ομολογουμένως, δεν έχει ακόμα βαφτίσει τον υπόγειο σιδηρόδρομο του Λονδίνου με το όνομά της. Μόνο ο Ι.Α.Γ. είχε την τύχη να ζήσει την «αραβική εμπειρία» – συνέγραψε ένα προσχέδιο και συνεισέφερε στο υλικό. Η ιδέα για τη συγγραφή του υλικού με τη μορφή επιστημονικής μελέτης ανήκει στον Ι.Π.Α.Ι., ο οποίος, πέρα από το ότι επινόησε το ύφος, έγραψε την περίληψη, επέκτεινε το προσχέδιο και συνέλαβε τον τίτλο.
Πηγή: pfy.gr

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ-ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO

Μια κατατοπιστική θεώρηση του τρόπου με τον οποίο  λειτουργεί το"σύστημα". Ουσιαστικό και ευχάριστο στην παρακολούθηση

Μάθετε ποια είναι η πραγματικότητα της Monsanto

Monsanto, ένα όνομα, μια πραγματικότητα που πολλοί από εμάς αγνοούν.
Δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη, αλλά παράλληλα και την απογοήτευση μου γι’ αυτό.
Κάνοντας ένα μικρό γκάλοπ στους ανθρώπους της καθημερινότητας μου διαπίστωσα ότι η πληροφόρηση τους σχετικά με την εν λόγω «κυρία» ήταν όσο δεν πάει φειδωλή (έως ανύπαρκτη).
Αυτό ήταν και το βασικό μου κίνητρο για να «ξεσηκώσω» το ίντερνετ στην προσπάθεια μου να δώσω μια γεύση για το τι εστί Monsanto, και πώς αυτή επηρεάζει τις ζωές μας.
Καλοί μου άνθρωποι(!) ψήστε ένα καφεδάκι, χαλαρώστε, παλουκωθείτε στην αναπαυτική και «φιλήσυχη» καρέκλα σας… Αρχίζει το ματς…
Πράξη 1η: Τι είναι η Monsanto;
Η ίδια ισχυρίζεται στην ιστοσελίδα της ότι είναι μια πολυεθνική αγροτική εταιρεία, η οποία βοηθά τους αγρότες να παράγουν πιο υγιεινά τρόφιμα μειώνοντας την επίδραση της γεωργίας στο περιβάλλον. Η μόνη αλήθεια στην παραπάνω πρόταση είναι οι λέξεις πολυεθνική, αγροτική. Σ’ αυτές θα συμπλήρωνα: πρώην χημική, νυν βιοτεχνολογική. Για να αντιληφθούμε ότι η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από την παραπάνω δήλωση θα ξετυλίξουμε το χρονολογικό νήμα της εταιρείας, καθώς είναι μια λύση εύκολη για μένα, διασκεδαστική για εσάς.
Πράξη 2η: Τα πρώτα χρόνια.
Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 (τα έχει εκατοστήσει ήδη!) στο St. Louis του Missouri των ΗΠΑ από τον John Francis Queeny, βετεράνο φαρμακευτικής. Από τότε έχει αλλάξει άρδην η συμπεριφορά, η ισχύς και η εξάπλωση της εταιρείας. Πάμε, λοιπόν, να παρουσιάσουμε πολλά από τα προϊόντα με τα οποία «καταπιάστηκε» η Monsanto σε όλη τη διαδρομή της.
Πρώτο της προϊόν υπήρξε η σακχαρίνη, η οποία είναι ένα τεχνητό γλυκαντικό. Χρησιμοποιείται για να αυξήσει την αίσθηση του γλυκού σε ποτά, ζαχαρωτά, κουλουράκια, οδοντόπαστες, φάρμακα κ.α. Το προϊόν είχε επιτυχία και έτσι η Monsanto πούλησε τη σακχαρίνη στην  Coca Cola.  Δεν είναι, όμως, τόσο αθώα όσο φαίνεται. Η κατάποση γάλακτος αναμειγμένο με σακχαρίνη από βρέφη έχει συσχετιστεί με ευερεθιστότητα, υπερτονία, αϋπνίες, οπισθότονο και στραβισμό, που υποχωρεί 36 ώρες μετά την κατάποση. Δύο ανέκδοτες αναφορές από τυχαία υπερβολική δόση σε ενήλικα και παιδί καταδεικνύουν αντιδράσεις γενικευμένου οιδήματος, ολιγοουρίας και αλβουμινουρίας. Και πολύ εύλογα θα έρθει και θα μας κουνήσει το δάχτυλο ένας εκπρόσωπος της Monsanto λέγοντας: «Πώς περιμένεις να ξέρουμε εμείς πριν από έναν αιώνα περίπου ότι θα έχει τέτοια αποτελέσματα η σακχαρίνη;»
Θα το διαπιστώσετε στη συνέχεια κατά πόσο ευσταθεί μια τέτοια ερώτηση.
Το 1919 η Monsanto εξαπλώνεται στην Ευρώπη παράγοντας ασπιρίνη, βανιλλίνη, συνθετικό καουτσούκ και σαλικυλικό οξύ. Στη δεκαετία του 1920 η εταιρεία επεκτάθηκε σε βασικά βιομηχανικά χημικά προϊόντα.
Τη δεκαετία του 1940 η Monsanto γίνεται κορυφαίος παραγωγός πλαστικών με τις συνθετικές ίνες και το πολυστυρένιο . Από τότε παραμένει μία από τις 10 μεγαλύτερες χημικές βιομηχανίες ανά τον κόσμο.
Πράξη 3η: Τα θανάσιμα αμαρτήματα.
Η «χρυσή» περίοδος της Monsanto (1940 – σήμερα) είναι στιγματισμένη από αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρώπινης υγείας, του περιβάλλοντος και όχι μονο.
Agent Orange (πορτοκαλί παράγοντας)
Ένα από τα ιδιαιτέρως διάσημα προϊόντα της Monsanto σε συνεργασία με το αμερικανικό κράτος. Είναι εντομοκτόνο και αποφυλλοτικό, που χρησιμοποιήθηκε κατα τον πόλεμο στο Βιετνάμ.
Η όλη ιστορία, όμως, αρχίζει το 1944 στο Νίτρο της Δυτικής Βιρτζίνια, όπου μια έκρηξη σε εργοστάσιο της εταιρείας προκάλεσε απρόσμενες παρενέργειες. 228 εργάτες ανέπτυξαν μια εξαιρετικά παραμορφωτική ασθένεια, την χλωρακμή. Η χλωρακμή προκαλείται από τη διοξίνη που είναι παραπροϊόν του 2,4,5 – Τ, ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιήθηκε ως κύριο συστατικό στην παρασκευή του Agent Orange. Δηλαδή οι κύριοι της Monsanto είχαν έρθει ήδη αντιμέτωποι με τις συνέπειες του προϊόντος. Αυτό, όμως, ούτε καν τους πτόησε να το ξαναχρησιμοποιήσουν.
Κτηνώδες! Στο Βιετνάμ ψεκάστηκαν 40 εκατομμύρια λίτρα Agent Orange, τα οποία περιείχαν 400 κιλά καθαρή διοξίνη. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι μολύνθηκαν (συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών). Σαράντα χρόνια μετά τον πόλεμο ο καρκίνος στην περιοχή θερίζει, ενώ τα παιδιά που γεννήθηκαν με γενετικές δυσλειτουργίες ανέρχονται στα πεντακόσιες χιλιάδες. Αριθμός θανάτων και ακρωτηριασμών από τον Agent Orange: τετρακόσιες χιλιάδες. Και εσύ φίλε αναγνώστη μπορεί να το βλέπεις απλά σαν ένα μεγάλο αριθμό – γιατί κάπως έτσι έχει επιδράσει η αναισθητοποίηση που έχουν προκαλέσει τα ΜΜΕ με τους «μεγάλους» αριθμούς – όμως μια γεύση από την πραγματικότητα θα ήταν αρκετή για να σε στιγματίσει εφόρου ζωής.
Τέλος πάντων, για να μην μακροσκελίζουμε, το 1978 Αμερικανοί στρατιώτες βετεράνοι του Βιετνάμ κατέθεσαν μήνυση εναντίον των κατασκευαστών του Agent Orange. Η Monsanto χρηματοδοτεί τότε μελέτες για τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της διοξίνης, χειραγωγεί τα δεδομένα προς το συμφέρον της και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διοξίνη δεν είναι καρκινογόνος για τους ανθρώπους. I beg your pardon???!!! Και όμως είναι αλήθεια. Η Monsanto συμπεριέλαβε άτομα που είχαν εκτεθεί σε διοξίνη και στους εκτειθέμενους και στους μη εκτειθέμενους. Και εξέρχεται καμαρωτά καμαρωτά η ετυμηγορία ότι ο αριθμός των καρκίνων και στις δύο κατηγορίες είναι ο ίδιος, άρα δε φταίει η διοξίνη! Τρώτε λάσπη αγαπητοί μου συμπολίτες, και με όρεξη παρακαλώ, η Monsanto φροντίζει για τη σωστή ενημέρωση σας.

DDT (διχλωροδιφαινυλοτριχλωροαιθάνιο – δεν το έβαλα για γλωσσοδέτη)
Ένα από τα πιο γνωστά συνθεκτικά εντομοκτόνα, με μακρά, μοναδική και αμφιλεγόμενη ιστορία. Χρησιμοποιήθηκε για την καταπολέμηση της ελονοσίας με πολύ μεγάλη επιτυχία και αυτή είναι η θετική πλευρά του ζητήματος – είναι όμως σημαντική. Το DDT έχει εξαιρετικές ιδιότητες για την καταπολέμηση των εντόμων, αλλά ως πολυχλωριωμένη ένωση είναι μη βιοδιασπώμενη και η τοξικότητά της αυξάνει με τις υψηλές συγκεντρώσεις που συγκεντρώνονται στους λιπώδεις ιστούς. Η χρήση του DDT ως χρήσιμου εντομοκτόνου στη γεωργία των ανεπτυγμένων χωρών και ιδιαίτερα των ΗΠΑ, αυξήθηκε αλόγιστα, ενώ οι επιπτώσεις στη ρύπανση του περιβάλλοντος εμφανίσθηκαν μόνο κατά τις επόμενες δεκαετίες.
Τα πρώτα συμπτώματα των επιδράσεων του DDT εμφανίσθηκαν στις δεκαετίες του 1950-60, όπως νεκρά ψάρια σε ποτάμια ή λίμνες μετά από ραντίσματα, μείωση των χρήσιμων εντόμων και αναπόφευκτα των πουλιών (που τρέφονται με αυτά) στις γεωργικές περιοχές. Ορνιθολόγοι διαπίστωσαν μείωση αρπακτικών πουλιών (γεράκια, αετοί) σε διάφορες αγροτικές περιοχές. Νεώτερες έρευνες έδειξαν ότι το DDT και οι μεταβολίτες του (όπως το DDE) επιδρούσαν στο αναπαραγωγικό σύστημα, στο μεταβολισμό του ασβεστίου και στην εναπόθεσή του στο κέλυφος του αυγού των πουλιών, γεγονός που προκαλούσε την εκλέπτυνση του κελύφους των αυγών και οδήγησε στη δραματική μείωση του πληθυσμού τους.
Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, οι επιδράσεις του DDT στην υγεία μας είναι σχετικά ασήμαντες σε σχεση με άλλες. Ναι έχει συνδεθεί με την πρόκληση διαβήτη και καρκίνου, ναι είναι σε κάποιο βαθμό τοξικό και σχετίζεται με ορμονικές διαταραχές, αλλά η επιρροή του στον ανθρώπινο οργανισμο είναι μικρής σημασίας (αυτό δείχνουν οι μέχρι τώρα μελέτες). Ωστόσο δε συμβαίνει το ίδιο και με το περιβάλλον και την υπόλοιπη πανίδα, όπως άλλωστε αναφέρεται και πιο πανω. Το DDT είναι ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά εγκλήματα καθώς επειδή ακριβώς δεν είναι βιοδιασπώμενο έχει εξαπλωθεί σε όλη την υφήλιο.  Από τις κάμπιες τις Αφρικής έως τα αυγά των πιγκουίνων και το γάλα των πολικών αρκούδων της Αρκτικής.Προσθέστε, λοιπόν, ότι το DDT εκτός από ισχυρά τοξικό ειναι και παγκόσμιο. Αναζητείστε το στον κυβερνοχώρο, υπάρχει άφθονο υλικό για (παρα)πληροφόρηση! Ποιος όμως παρήγαγε τεράστια ποσότητα του DDTκαι το προώθησε μέχρι εσχάτων; Η Monsanto! Bingo! Καθόλου απογοητευτικό βιογραφικό θα έλεγα για τη λαίδη των χημικο –βιοτεχνολογικών βιομηχανιών.
PCBs
Θα κλείσω το πρώτο μέρος του άρθρου, που περιλαμβάνει τη δράση της Monsanto ως κατά κόρον χημική εταιρεία με το PCB. Ιδιαίτερα γνωστό προϊόν στις ΗΠΑ, όπου έχει χρησιμοποιηθεί ως διηλεκτρικό και ψυκτικό υγρό. Η Monsanto τα παρήγαγε από το 1935-1972. Πού είναι το κακό με το PCB; Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα αρχεία της ίδιας της εταιρείας για να πάρουμε μια γεύση (για πληροφοριές σχετικά με την προέλευση και την εγκυρότητα των αρχείων στείλτε μου e-mail).
1937. Έκθεση σε PCB προκαλέι τοξικά αποτελέσματα σε όλο τον οργανισμό, δερματικα εξανθήματα τύπου ακμής.
1961. Δύο εργάτες αναπτύσσουν συμπτώματα ηπατίτιδας μετά από σπάσιμο σωλήνα με PCB.
1966. Επιστήμονες έριξαν ψάρια στο νερό του καναλιού Σνόου Κρικ (Άνιστον, Αλαμπάμα) όπου ρίχνονταν PCBs. Όλα τα ψάρια πέθαναν σε 3,5 λεπτά.
Η Monsanto  έχει πάρει άδεια να θάβει το PCB και τα απόβλητα του στο Άνιστον και να τα αποχύνει επίσης στο Σνόου Κρικ.
Η εταιρεία ΗΞΕΡΕ για την τοξικότητα του προϊόντος, ειδοποίησε την πολιτεία, η πολιτεία δεν το είπε στους κατοίκους, η Monsanto συνέχισε να παράγει PCB. What the hell is going on here (αμερικανιστί…) ??? Για να το χωνέψουμε λίγο… Η Monsanto από την «εμπειρία» της έχει δει ότι το PCB είναι τοξικό. Και τι κάνει; Πάει και το λέει στην πολιτεία. Της υποδεικνύει δηλαδή είτε να επιτεθεί στην ίδια την εταιρεία (χαζό εκ μέρους μου και μόνο που το αναφέρω) είτε να προτρέψει τους κατοίκους να εγκαταλείψουν την περιοχή!
Η πολιτεία δεν κάνει τίποτα από τα δύο. Η Monsanto προειδοποίησε και κοιμάται «ήσυχη» το βράδυ, σκορπίζοντας κυριολεκτικά θάνατο στην περιοχή. Στα αρχεία της η Monsanto αναφέρει χαρακτηριστικά « Δεν μπορούμε να χάσουμε ούτε ένα δολάριο» και είναι απόλυτα ξεκάθαρη – λόγια που γίνονται πράξεις.  Θαυμάστε τώρα το μεγαλείο της:
Στο Άνιστον οι κάτοικοι έχουν συγκέντρωση PCB στον οργανισμό τους 3.000-4.000 ppb με το επιτρεπτό όριο να είναι στα 2 ppb.
Το PCB προκαλεί καρκίνο, γεννήσεις παιδιών με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, μείωση λειτουργίας θυρεοειδούς, διαταραχή των σεξουαλικών ορμονών. Και το κερασάκι στην τούρτα: ΔΕΝ είναι ικανοποιητικά βιοδιασπώμενο! Όλο ο πλανήτης φουλ στο PCB (σε πολυ χαμηλότερες συγκεντώσεις που αυξάνονται)!
[Πηγή: 9diastash.blogspot.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Στο παραπάνω πολύ κατατοπιστικό άρθρο, θέλω να προσθέσω τον κατάλογο των εταιριών της Monsanto